Specerijen – Kruiden
Hoewel er geen specifieke Europese etiketteringswetgeving bestaat voor kruiden en specerijen, worden er in de Verordening 1169/2011 toch wat specifieke punten benoemd, bijvoorbeeld de manier waarop ze vermeld moeten worden in de ingrediëntendeclaratie.
Daarnaast is er in Nederland de nationale wetgeving, namelijk het Warenwetbesluit Specerijen en kruiden. Hierin staat dat onder specerijen en kruiden wordt verstaan: eetwaren, zijnde delen van planten die aromatisch smaken of ruiken dan wel een scherpe smaak bezitten, en die bestemd zijn om aan etenswaar te worden toegevoegd. Verder bevat dit Warenwetbesluit een lijst met specifieke benamingen met daarbij de maximaal toegelaten gehaltes aan as en zand en het minimale gehalte aan vluchtige olie.
De ESA (European Spice Association) heeft een lijst uitgebracht van kruiden en specerijen waarbij expliciet wordt vermeld of iets een specerij of kruid is.
De consument kan specerijen en kruiden in de supermarkt kopen en toevoegen aan het eten, maar specerijen en kruiden worden ook toegepast als ingrediënt in voedingsmiddelenindustrie. De wetgeving betreffende specerijen en kruiden is met name van toepassing op de detailhandel, de horeca en de voedingsmiddelenindustrie.
Voor specerijen en kruiden geldt onder meer het volgende:
- Indien een ingrediëntendeclaratie een mengsel van kruiden of specerijen bevat waarbij geen enkel in gewicht overheerst, mogen de desbetreffende kruiden en specerijen in een willekeurige volgorde worden opgesomd. Wel moet dan de opsomming voorafgegaan worden door een vermelding zoals “in wisselende verhouding”.
- Kruiden en specerijen mogen met enkel hun categorieaanduiding in de declaratie genoemd worden wanneer ze niet meer dan 2% van het totaalgewicht uitmaken. De aanduiding mag dan bijvoorbeeld zijn: “gemengde specerijen” of “kruiden”.
- Een voedingswaardedeclaratie is niet verplicht op verpakkingen van enkel een kruid, specerij of mengsels daarvan.
