Dranken.

Hieronder vallen vruchtensappen en frisdranken.

Voor frisdranken is geen Europese wetgeving.

Voor vruchtensappengelden de volgende Europese Richtlijnen:

• Richtlijn 2001/112/EG: deze gaat over voor menselijke voeding bestemde vruchtensappen en bepaalde soortgelijke producten.

Wat vindt u in deze wetgeving?

Hier vindt u onder meer wanneer iets een vruchtensap, vruchtensapconcentraat of vruchtendrank (nectar) is, welke behandelingen zijn toegestaan en welke voedingsstoffen u mag toevoegen. Zo mag u geen water toevoegen, tenzij er sprake is van een concentraat waaraan water moet worden toegevoegd om vruchtensap uit concentraat te verkrijgen.

Verder staat er dat u niet onbeperkt water mag toevoegen, maar dat dit moet gebeuren volgens een vastgestelde Brix-waarde, het getal dat aangeeft hoeveel suiker een vloeistof bevat. De Brix-waarde verschilt per vruchtensoort.

Ook vindt u hier dat nectar of vruchtendrank een mix van vruchtensap, water en/of suiker is. Per vruchtensoort wordt aangegeven hoeveel sap de drank ten opzichte van het water moet bevatten. Dit kan namelijk variëren van 25 tot 50%. Dit percentage moet op het etiket vermeld worden. Zo moet aardbeiennectar minimaal 40% moes of sap bevatten.

In Nederland kennen we het Warenwetsbesluit vruchtensappen. Dit besluit geldt, zoals de naam al aangeeft, voor vruchtensappen. Hier staan de definities van de verschillende categorieën sap met een verwijzing naar de Europese wetgeving.

Daarnaast is er het Warenwetbesluit Gereserveerde aanduidingen, dat van toepassing is op frisdranken. De belangrijkste definitie van frisdrank (of limonade) is dat het geen toegevoegd alcohol bevat. Verder moet het woord frisdrank terugkomen in de warenwettelijke benaming.

Wat zijn specifieke situaties/vraagstukken waar u bij de etikettering mee te maken krijgt?

• Wanneer u frisdrank exporteert naar bijvoorbeeld België, bedenk dan wel dat de wetgeving over frisdranken daar uitgebreider is dan in Nederland. Zo moet vruchtenlimonade minimaal een bepaald percentage sap bevatten en mag u de term ‘bitter’ alleen gebruiken als de drank een minimale hoeveelheid kinine bevat.
• In Nederland is er de brancheorganisatie FWS (Frisdranken, Waters, Sappen), die met voorstellen voor de etikettering komt, die door producenten over het algemeen gevolgd worden. Een voorbeeld is de afspraak dat energydranken niet worden aangeprezen aan kinderen onder de zestien jaar.
• Frisdranken zijn marketingtechnisch onder te verdelen in drie categorieën: 1) vruchtenfrisdranken (cassis), 2) energydranken, 3) sportdranken.